“We hebben een reisje geboekt. Canada!” Iedereen mocht het weten. En bijna iedereen stelde de vraag: wat met onze tweejarige peuter? Lukt dat wel, rondreizen met Esper? En die vlucht, gaat dat vlot verlopen? Tuurlijk lukt dat!

Als Esper wat ouder is kan en mag hij gerust nog eens terugkeren. Tot zijn return zal hij weinig aan de verbeelding moeten overlaten: dankzij de vele filmpjes en foto’s kan hij elke dag opnieuw ontdekken dat hij zich de eerste keer behoorlijk geamuseerd heeft. En wij ook.

Babyvoordeel op de luchthaven

Toen we Brussels Airport binnenstapten was het meteen duidelijk: wat extra bagage, een buggy én de kleine zouden het toch net iets ingewikkelder maken dan we gewoon waren. Gelukkig worden andere zaken net iets eenvoudiger dankzij het babyvoordeel. Zo mochten we bij de check-in vlot de wachtrij links laten liggen en kregen we voorrang bij de douane.

De vlucht naar Montreal verliep vlekkeloos. Tip: vooraf hadden we een Fly LegsUp aangeschaft: enkele opblaaskussentjes waarmee je de vliegtuigstoel omtovert tot een bedje. Het enige minpuntje aan Air Transat: hoewel Esper  – tot zijn grote verbazing – zag dat er voor en achter ons vlot eten werd uitgedeeld, werd hij pas zo goed als laatste bediend. Daar kon een mouw worden aangepast

Hello Montreal!

De huurauto beantwoordde perfect aan de verwachtingen, en dankzij een koekje van de autoverhuurdame was ook Esper helemaal akkoord. Rond 16u settelden we ons in het hotel. Meer dan een eerste indruk, boodschappen doen en een burger eten kwam er nadien niet meer aan te pas.

De volgende ochtend startte met een hip ontbijtje bij Tommy. Dat gaf ons meer dan voldoende energie om het centrum en de waterlijn van Montreal te ontdekken. De namiddag bracht een lunch bij Bagel Etc., een van de favoriete plekjes van the late Leonard Cohen. Best lekker en bijzonder vriendelijk (free pancakes voor Esper)! Volgende halte: een prachtig zicht op de stad vanop de Mont Royal.

Ommetje door de VS

Na een korte wandeling en wat rondkuieren op de gezellige Jean Talon Market zetten we koers richting de VS. Over de grensovergang kunnen we kort zijn: voorzie voldoende tijd én vraag op voorhand een ESTA-toestemming aan. Dat laatste is technisch gezien enkel nodig als je Amerika binnenkomt met het vliegtuig, maar blijkbaar bespaart het je ook heel wat tijd als je met de auto de grens oversteekt. Voor de duidelijkheid: wij hadden geen ESTA en dat kostte ons makkelijk een extra uur, goed voor in totaal een wachttijd van meer dan 2 uur.

Een mooie rit door Vermont bracht ons uiteindelijk in Lincoln, New Hampshire. De ideale uitvalsbasis om te genieten van de fall foliage en een bezoek aan Flume Gorge.  ’s Avonds staat er nog een autowasmoment op het programma: de mooie autorit werd namelijk kort onderbroken door Esper die moest overgeven. Esper was na 5 minuten opnieuw zijn speelse zelf, maar de auto zou nog enkele dagen moeten recupereren …

Up next, North Conway: in de winter normaal gezien een skigebied, maar eind september met uitzonderlijk 32°C daar nog een heel eind vandaan. Dan maar genieten van het buitenzwembad in het North Conway Grand Hotel, en een ritje maken met de Conway Scenic Railroad.

Wat slapen betreft: na enkele dagen is het duidelijk dat Esper het grote hotelbed verkiest. Vrijwel in elk hotel wordt gratis een babybedje aangeboden, maar het grote bed spreekt tot de verbeelding. Gelukkig valt hij ook bijna instant in slaap, moe en voldaan. Veel problemen levert dat dus niet op

Back to Canada

Via de ietwat verlaten kust van Maine baanden we ons een weg terug naar Canada. Daar waar het meer dan 2 uur kostte om de VS binnen te raken, staan we op 5 minuten opnieuw op Canadees grondgebied. Na een nachtje Saint-John wordt Moncton onze uitvalsbasis voor de komende twee dagen. Fundy National Park en de Fundy Trail Parkway blijken absolute aanraders en overtreffen moeiteloos onze verwachtingen. Afsluiten doen we met de bizarre sfeer rond de Hopewell Rocks, waar je de grootste getijdenverschillen ter wereld kan waarnemen.

Mmmm … pie!

Logeer je in Moncton, maak dan zeker een of meerdere stops bij Tony’s Bistro & Pâtisserie: het ontbijt is top, de taarten (Pecan Pie!) en het brood zijn meer dan de moeite (zelfs naar Europese norm).

Na Moncton maakten we vanuit Rivière-Du-Loup de oversteek naar het Parc national du Fjord-du-Saguenay. Een stevige wandeling bergop leidde ons (Esper stapte zelf een indrukwekkend eindje mee) naar een prachtig zicht op de Baie Éternité. De gloednieuwe B&B Gite du Haut des Arbres (open sinds mei ’17) was perfect om nadien in bed te duiken met een bijna even mooi uitzicht. De eigenares zorgt er persoonlijk voor een vers ontbijt en geeft graag tips om de regio te bezoeken.

De bussen van Quebec

Na een nachtje boomhut-slapen nemen we in Tadoussac de overzet op weg naar onze laatste bestemming, Quebec City. De stad verwelkomt ons met bakken vol regen, badend in een grijze sluier. De volgende dag is de zon gelukkig wel van de partij. Quebec City heeft gezellige straatjes, leuke winkeltjes en koffiebars, maar voor ons is het té toeristisch. Op bijna elke hoek van elke straat wordt een bus toeristen “gelost”, en ook vanuit het cruiseschip in de haven stromen ze massaal toe.

Met vertraging naar huis

De laatste dag rijden we terug naar Montréal, vanwaar we ’s avonds richting Brussel vliegen. De wachttijd aan de douane – + 90 minuten – reduceren we dankzij Esper opnieuw tot 5 minuten. Je vraagt je bijna af waarom iemand nog zonder baby of peuter reist. Op onze vlucht zelf heeft de kleine minder impact: meer dan een uur vertraging. Gelukkig is er in de hub van Air Transat een klein speeldorp aanwezig. Enkele uren en een goeie dut later staan we opnieuw in Brussel. Mét peuter en een pak onvergetelijke herinneringen.